Specjalnie szkolone psy w Policji

Kynologia policyjna
Historia tresury policyjnych psów służbowych rozpoczyna się w powojennej Polsce od 1945 r. Założycielskim ośrodkiem szkolącym psy była Szkoła Przewodników i Tresury Psów Milicyjnych utworzona w Junikowie pod Poznaniem. Obecnie jedynym ośrodkiem specjalizującym się w szkoleniu przewodników i tresurze psów służbowych w kraju jest Zakład Kynologii Policyjnej Centrum Szkolenia Policji w Legionowie.

Psy służbowe w Policji wykorzystywane są w służbie prewencyjnej i kryminalnej. Są to m.in. psy kategorii:
- patrolowo-tropiącej – używane w służbie patrolowej do przeszukania terenu i pomieszczeń, pościgu za osobą oraz podczas zasadzek. Stanowią także pomoc przy wykonywaniu czynności interwencyjnych, zatrzymywaniu osób, doprowadzaniu i konwojowaniu;
- patrolowej – realizują zadania prewencyjne;
- bojowej – używane w służbie kontr terrorystycznej;
- tropiącej – używane do tropienia śladów ludzkich na miejscu zdarzenia oraz przeszukiwania terenu w celu odnalezienia osób zaginionych;
- do zadań specjalnych takich jak: wyszukiwanie zapachu narkotyków, materiałów wybuchowych, broni palnej i amunicji, zwłok ludzkich na lądzie, zwłok ludzkich na wodzie.

Istnieje także nowa metoda szkolenia psów tropiących w Zakładzie Kynologii Policyjnej CSP w Legionowie, która stosuje założenia mantrailingu. Dzięki tej metodzie zwierzęta uczą się indywidualnego tropienia osoby i jej identyfikacji na końcu śladu. Według założeń pies jest w stanie odnaleźć ślad pozostawiony przez człowieka nawet kilkanaście dni wcześniej. Obecnie 5 psów (2 bloodhoundy i 3 posokowce bawarskie) tej kategorii znajdują się w Sekcji Przewodników Psów Specjalnych MTR Wydziału Poszukiwań i Identyfikacji Osób Biura Kryminalnego Komendy Głównej Policji. Dwa z nich udzielały pomocy funkcjonariuszom Komendy Powiatowej Policji w Kołobrzegu podczas poszukiwań zaginionego Sebastiana Jakubczak.

Dzięki regulacjom prawnym kompleksowo ustalono kwestie zwierząt w służbie policyjnej m.in. zasady żywienia, wykonywania zabiegów profilaktycznych i leczenia, ale także status zwierząt wycofanych ze służby i objęcie ich zasłużoną „emeryturą”.